Bez tego zespołu chyba nie byłoby kilku, a może nawet kilkunastu innych, późniejszych, sformowanych z członków PURPLE HAZE. W składzie m in.: Zbigniew Skrzypek, Konrad Iwan, Piotr Pytka, którzy potem grali przecież w najróżniejszych bandach, a zdarzało się też, że wracali do siebie. Zaczynali, jak się zaraz sami przekonacie, od mocno bluesowego grania. Historia PURPLE HAZE wydarzyła się na samym początku lat 90-tych. Kapela jak to się mówi mocno cisnęła. Zagrali m. in. na II edycji festiwalu w Węgorzewie. Dzisiaj to już nieco zapomniana impreza, ale wtedy fest ten skupiał całą polską rockową śmietankę. No i plan mieli ambitny… ale o tym przeczytajcie sami. Materiały do wpisu w większośći przekazał mi Konrad Koniar Iwan, czyli basista PURPLE HAZE. Za każdym razem dziękuję zaangażowanym w bloga ludziom, bo bez tego „nie byłoby niczego”. Dzięki Koniar! –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Wpis o tym zespole nie jest może obszerny i pełen materiałów. Jednak BLACK TEARS trzeba wspomnieć, bo bez tej kapeli nie byłoby tego, co stało się po niej. 🙂 Lata 90 XX wieku. Młodzi metalowcy w Necrosis Of Brain nabierają ochoty pograć coś innego niż metal. Zakładają nową kapelę i dogadują się z Młodzieżowym Domem Kultury, gdzie zaczynają próby. MDK wtedy przyciągał do siebie tabuny tzw. alternatywnej młodzieży. Koncerty, festiwale, heppeningi, wystawy, akcje ekologiczne, czy Magazyn Dość Kulturalny. To tylko kilka pozycji z ówczesnej oferty MDKu. Było co przeżywać. BLACK TEARS trafiło, więc na podatny grunt. Chociaż nie istnieli długo to byli podwaliną późniejszych zespołów: TomFinger, El Chupacabra, Bimbeer i… długo można jeszcze wymieniać. Muzyki dzisiaj nie posłuchacie, ale obiecuję, że jak już powstanie wpis o TomFingerze to dźwięków będzie aż nadto. Co miało wspólnego BLACK TEARS i TomFinger? Przeczytajcie dzisiejszy tekst autorstwa Michała Yogiego Kossaka, żeby się tego dowiedzieć. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Z pewnością nie przesadzę pisząc, że o ten zespół ludzie mnie dopytywali. Miałem jednak z nim problem, bo nie mogłem dotrzeć do żadnych materiałów. W końcu jednak udało się namówić Smacha i Goldona na rozmowę (która nota bene trwała coś około 7 godzin 🙂 ) i skomponować dzisiejszy tekst. Rozmowa ta jednak bardziej przypominała towarzyskie spotkanie, na którym była nawet gitara i nucenie starych kawałków. Ugościł nas Smacho dorzucając oprócz wspomnień także nagrania i zdjęcia. Kilka zdjęć dostałem także od Homeza i w ten oto sposób blog pochwalić się może wpisem u zespole UKRAINJA. Oczywiście nazwa była mi już znana, bo i kapela była znana w Lubartowie. Dowiedziałem się z rozmowy z jej członkami bardzo wielu rzeczy, o których pojęcia nie miałem. Najważniejszą z nich niech będzie stwierdzenie, że UKRAINJA to nie tylko zespół, to było coś więcej.
Skojarzenia z nazwą nasuwają się same. Szczególnie gdy słyszymy o ciągle trwającej wojnie u naszych sąsiadów. Taka mi się w związku z tym myśl pojawiła: nazwa UKRAINJA trochę przypomina, jak nam blisko do Ukraińców i że niestety (!) Babilon ciągle nie upadł. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Poprzedni wpis o NAZWIE ZASTRZEŻONEJ pokazał się na blogu już prawie miesiąc temu. Po jego publikacji odezwał się do mnie Jarosław Kostrubiec – manager zespołu oraz Tomek Pielecki – pierwszy basista. Dzięki temu dostałem jeszcze więcej nagrań i przede wszystkim zdjęcia, a obrazków brakowało. Przyznaję, że ociągałem się z aktualizacją bloga, głównie dlatego, że miałem nadzieję na jeszcze więcej znalezisk, ale także nie miałem do tego głowy ze względu na to co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Jednak nowe materiały dzisiaj lądują na blogu. Tak jak wspomniałem są zdjęcia, są nowe nagrania, także studyjny singiel „Za daleko”. Bardzo dziękuję Jarosławowi Kostrubcowi i Tomkowi Pieleckiemu. Obraz NAZWY ZASTRZEŻONEJ jest w tym momencie dosyć pełny. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Dla wszystkich zmęczonych łomotem, który ostatnio królował na blogu mam dzisiaj coś z przeciwnego bieguna muzycznego. Taki trochę dream team lubartowskiego grania z początku XXI wieku. Klimaty baaardzo szerokie. Będzie rockowo, popowo, folkowo, ale przede wszystkim jazzowo i poetycko. Generalnie lekko, ale w pozytywnym znaczeniu, bo twórczość NAZWY ZASTRZEŻONEJ do banalnych nie należy. Będziecie mogli posłuchać owej twórczości w nagraniach, które po długich bojach udało się zgrać z minidiscu, znalezionego przez gitarzystę zespołu Mariusza Gordona Olszaka. Jakość całkiem niezła, wszystko słychać, więc i kunszt muzyków wyraźny. Oczywiście sprzętu do odtworzenia minidiscu nie mam, pożyczyłem od Marcina Marca, za co dziękuję. 🙂 Z tekstem pomagali mi także perkusista Grzesiek Siwiec i wokalistka Iza Małecka-Kostrubiec. Wielkie dzięki dla wszystkich, którym się chciało i znaleźli czas na wspomnienia. Jest też fajna przygoda, która była udziałem kapeli. Zamieszany był w nią znany, polski muzyk. 🙂 Ciekawi? Zapraszam do wpisu o NAZWIE ZASTRZEŻONEJ. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Punk rocka nigdy dość, prawda? Zgodnie z tym założeniem premierę swojego wpisu na blogu ma dzisiaj FULL OLDSCHOOL BEJBI. Kapela założona przez kumpli, na luzie, dla zabawy. W repertuarze ma same hity… głównie dlatego, że gra tylko cudze kawałki. 🙂 Nie ma sensu silić się na jakąś wydumaną fabułę w niniejszym wstępie. Historia FOSB jest prosta, ale wesoła. Zapraszam do wpisu. Myślę, że dobrze będziecie się bawić. 🙂 Jest video, są zdjęcia. Opowieść pomagał mi uporządkować wokalista FULL OLDSCHOOL BEJBI – Łukasz Bobi Borzęcki.  –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Czytaliście kiedykolwiek ziny? Myślę, że starzy metalowcy, czy punki wiedzą o czym mówię i znają te periodyki. Dla niewtajemniczonych: ziny to podziemna prasa, która w latach 90-tych była głównych źródłem informacji o nowych kapelach undergroundowych. Były ziny stricte muzyczne, ale także ekologiczne, polityczne, o komiksach, a nawet o graffiti. Pisane na maszynie, składane ręcznie i potem powielane na xero zawierały mnóstwo informacji o muzyce, kulturze, stylu życia spoza głównego nurtu. Tyle teorii. W Lubartowie nie doczekaliśmy się zina, ale z zespołami z Lubartowa wywiady w tych wydawnictwach się ukazywały.

Kilka dni temu odezwał się do mnie Sebastian, który archiwizuje scenę zinową w Polsce. Podobny do mnie wariat, którego pasją są stare, podziemne, metalowe gazetki. Zaproponował mi skan wywiadu z PERCEPTIONS, który ukazał się w zinie „Seizure” w 1996 roku. Dla mnie to rewelacyjny strzał, a członkowie zespołu byli w szoku, że coś takiego się odnalazło. 🙂 Wrzucam tu pierwszą stronę wywiadu. Cały wywiad przeczytacie w galerii zdjęć PERCEPTIONS. Wystarczy kliknąć. Jeśli kręci was temat zinów, no i metalu oczywiście to zdecydowanie zapraszam na stronę Sebastiana. www.zinoteka.com.pl. Jest to potężne archiwum działające w necie już kilka lat. Link do facebooka także jest: www.facebook.com/zinoteka. Naprawdę szczerze polecam tę stronę. Istna kopalnia wiedzy o kapelach no i przede wszystkim o klimacie metalowym. Świetna robota Sebastiana.
No i jeszcze tradycyjnie: –>kliknij, aby poczytać o zespole<–

Metalowa mini seria z lat 90-tych dobiega do finału. Kończy ją wpis o RUSEL VIPER. Zespół trochę zmienił oblicze w porównaniu do poprzedzających go odsłon. No i w składzie tym na basie pojawia się Tomek Pielecki, któremu dzięki wielkie za materiały do tekstu. Znalazło się kilka zdjęć i parę nagrań. Pogadaliśmy także z chłopakami o schyłkowym okresie Piwnicy Pod Biblioteką i ogólnie o klimacie tamtych lat. 🙂 Jest więc sporo wspomnień około zespołowych. Jeśli chodzi o metal z Lubartowa to oczywiście jeszcze nie wszystko, ale „kapele Remiego” stanowiły dużą jego część. Przypomnę tylko, że wcześniejsze to Masturbation i Domination. Jeżeli już przypomnieliście sobie te składy zapraszam na RUSEL VIPER. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–