Poprzednim wpisem powiedziałem A, dzisiejszym wypada powiedzieć B. Którejś niedawnej soboty udało mi się spotkać z członkami SCHEDY PO DZIADKU. Zebrał ich w jednej z lubartowskich knajp Konrad Iwan, czyli basista tej kapeli. Przybyli prawie wszyscy. Rozmowa trwała kilka godzin. Zasypali mnie materiałami. Poskładałem tekst, nawrzucałem piosenek na youtube, a zdjęć do galerii i wyszedł chyba najbogatszy póki co wpis na Lubartowskim Garażu. Muzyki jest prawie 2 godziny, do tego 2 koncerty z VHSów, kilkadziesiąt zdjęć, skany prasy, a przede wszystkim anegdoty, żarty i przygody.
SCHEDA PO DZIADKU to jeden z tych zespołów z Lubartowa, które doszły ciut dalej niż tylko granie lokalne. Wyrabiali sobie kontakty w światku, koncertowali na festiwalach, zaczynały się nimi interesować media. W pełni profesjonalnym zespołem SCHEDA się jednak nie stała, ale głównie z tego powodu, że tego nie chcieli. Część muzyków jednak została w branży i są zawodowcami do dzisiaj. Jedno jest jednak pewne: dla wszystkich czasy wspólnego grania były niezapomnianą przygodą i świetną zabawą. Mam nadzieję, że i wy będziecie się dobrze bawić we wpisie o SPD. Jeszcze raz bardzo dziękuję wszystkim za czas i materiały, bo bez bohaterów dzisiejszego tekstu blog ten miałby w sobie sporą dziurę. –>kliknij, aby poczytać o zespole<–